الگویابیِ ساختاری تأثیر دانش بر عملکرد و نوآوری با تعدیل گریِ ساختار سازمانی

هدف پژوهش حاضر ارتقای قابلیت شرکت ها در نوآوریِ محصولات با به کارگیریِ دانش سازمانی است. لذا در این پژوهش به بررسی تأثیر دانش سازمانی بر عملکرد و نوآوری  در شرکت های پارک علم و فنّاوری استان خراسان رضوی و روشن ساختن این امر که آیا دانش سازمانی منجر به نوآوری محصولات جدید و بهبود عملکرد می شود، پرداخته خواهد شد. بنابر این،، عوامل مهم پیوند دهندۀ دانش و عملکرد و نوآوری محصول در سازمان ها با استفاده از یک مدل ساختارمند بیان شده است. جامعۀ آماری پژوهش شرکت های پارک علم و فنّاوری استان خراسان رضوی بود. برای به دست آوردن نمونه از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. ابزار گردآوری دادده ها در این پژوهش پرسشنامه استاندارد بود. روایی پرسشنامه با استفاده از روایی هم گرا و واگرا و پایایی آن با استفاده از آلفای کرونباخ و پایایی مرکب مورد تأیید قرار گرفت. برای بررسی فرضیات پژوهش، مدل معادلات ساختاری و رویکرد کمترین مربعات جزیی نرم افزار وارپ پی ال اس مورد استفاده قرار گرفت. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد دانش سازمانی بر اطلاعات نوآورانه، کارایی کسب اطلاعات و تفسیر از این اطلاعات تأثیرگذار است. بررسی کارایی اطلاعات کسب شده بر عملکرد محصول جدید مورد تأیید قرار نگرفت. متغیّر ساختار سازمانی رابطۀ بین دانش سازمانی با کسب اطلاعات و کارایی آن تعدیل کرد اما تعدیل گری این متغیّر در رابطۀ دانش سازمانی و تفسیر اطلاعات معنادار نبود.